Op woensdag 27 juni 2007 stond de Board Meeting gepland. Daarover waren we al door Wereldkinderen ingelicht. Met het woord 'Board' wordt commitee bedoeld, zoals wij hebben begrepen is dit een onderdeel van het ministerie van gezondheid en sociale zaken. Die leden van dit commitee zouden ons een aantal vragen gaan stellen. Van te voren was ons verteld dat de adoptie hiervan niet zou afhangen en dat we het niet moesten zien als examen. Desondanks ging het er wel heel officieel aan toe. We waren ruim op tijd, maar moesten toch nog een tijd wachten. Iedere twee weken komen hier zo'n 30 adoptie-echtparen van over de hele wereld. We zaten te wachten, en ondertussen kwam een Australisch echtpaar naar ons toe. Zo te zien ook met een Thais kind. Ze kenden Yindee goed. Het bleken bekenden te zijn van Margaret, één van de vaste vrijwilligers van Yindee. Het was te kort om ze daar verder over te vragen, maar misschien horen we dat van Margaret nog eens.

Uiteindelijk mochten we meekomen en werden naar een vergaderzaal gebracht. We namen plaats, Yindee in het midden. Voor ons vergader-microfoons. Aan de overkant van de tafel een paar oudere Thaise dames. Daarachter nog een paar jongere vrouwen, die tijdens het hele interview druk aan het schrijven waren. De oudere dames hadden de gegevens die wij in november 2005 hadden opgestuurd, vertaald in het Thais in een dossier voor zich liggen. Ze wilden weten waarom we voor Thailand gekozen hadden en of we andere Thaise adoptiekinderen kenden. En ook hoe het tot nu toe met onze kleine ging en wat we zouden doen als we volgende week terug zouden komen in Nederland. Daarmee bedoelden ze voornamelijk het werk van Marjon. We vermoeden dat ze in Thailand belangrijk vinden dat de vrouw thuis is om de kinderen op te voeden. We vertelden dat tot het einde van het jaar in ieder geval één van ons thuis zou zijn om voor Yindee te zorgen. Na een kwartier was het voorbij en stonden we weer op de gang. Meneer Pramote feliciteerde ons. Daardoor begrepen we dat dit toch wel een officieel moment was. Het aankomende jaar moeten we elke twee maanden nog verslag maken voor ditzelfde commitee voordat Yindee officieel onze zoon is. De formele adoptie is dus pas in 2008. De Thaise overheid vind het belangrijk te weten dat het goed gaat met de kinderen die voor aoptie naar het buitenland gaan.

Na de Board Meeting zijn we met meneer Pramote naar een groot winkelcentrum gereden, al vlak bij zijn huis. We moesten daar pasfoto's maken voor het visum van Yindee. De pasfoto's waren snel gemaakt, maar we moesten even wachten voordat we ze konden ophalen. We zijn toen met z'n vieren lekker gaan eten, even verderop in hetzelfde winkelcentrum. Na het eten hebben we de foto's opgehaald. Meneer Pramote hield er een paar achter, de rest kregen wij. Hij zou de volgende dag naar de Nederlandse ambassade gaan om zijn visum aan te vragen. We hoorden 's morgens dat er van Yindee op maandag al foto's waren gemaakt voor zijn (Thaise) paspoort.