We hebben Yindee opgehaald!
 |
 |
 |
Vanaf het paleis liepen we naar de rivier de Chao Phraya. De rivier was duidelijk een toeristische bezienswaardigheid. Je werd elke paar meter aangesproken om een rondvaart. Wij hadden daar geen tijd voor. Wel hebben we op een terrasje langs deze rivier een hapje gegeten. Het werd een (zeer) pittige Thaise salade. Maar wel heerlijk vers en ter plekke klaargemaakt. Om half 2 's middags hadden we met meneer Pramote afgesproken. We gingen voor de tweede en laatste keer naar Pakkred Babies' Home om Yindee op te halen.
In het kindertehuis werden we ontvangen in het kantoor waar allerlei zoetigheid voor ons klaarstond. We moesten het allemaal proeven. Ondertussen werden papieren gebracht waarop we onze gegevens moesten invullen en moesten ondertekenen. Even later kwam Yindee er aan met zijn vaste verzorgster. Net als de dag ervoor had hij opnieuw door wat er ging gebeuren en zette het op een brullen. Een vrouw waarvan wij vermoeden dat het de directrice van het tehuis was gaf de verzorgster opdracht afscheid te nemen en Yindee aan ons te geven. Nog steeds verschrikkelijk huilend kregen we hem op schoot. Van een andere verzorgster uit de groep van Yindee kregen we 3 fotoboeken aangereikt. We wisten niet wat we zagen ......
Vrijwilligers
In Pakkred Babies' Home krijgen de kinderen een vrijwilliger toegewezen. Van buiten het tehuis komen mannen en vrouwen regelmatig een bezoekje brengen aan 'hun' kind. Wij hebben begrepen dat dit wordt gedaan om de omgang met andere mensen dan de vaste verzorgsters te stimuleren. Yindee had maar liefst drie vrijwilligers! Allereerst de jongen die ons op de eerste dag wou ontmoeten. Hij heet Chulatas Saikrachang. Toen Yindee een jaar oud was kwam hij met een vriend mee naar het kindertehuis. Deze vriend was al vrijwilliger, maar Chulatas nog niet. Hij ging gewoon mee uit belangstelling, niet wetende dat hij na één middag 'verkocht' was. Hij ontmoette Yindee en de vonk sloeg over. Hij werd dezelfde middag nog vaste vrijwilliger van Yindee, en ook zijn tante kwam later regelmatig naar het tehuis. Voor zover wij begrijpen hebben de vrijwilligers tot doel wat meer persoonlijk met de kinderen om te gaan, leuk te spelen, en wat meer aandacht te geven dan de verzorgsters van het tehuis kunnen doen. Zo lazen we ergens anders dat de hoofdmaaltijd een aantal keren per week ook door anderen wordt gekookt (gespondord) om de kinderen te laten wennen aan diverse gerechten.
 |
Chalutas was in november 2006 begonnen aan een fotoboek voor ons. Blijkbaar had hij toen al gehoord dat Yindee binnenkort geadopteerd zou worden. Hij had veel werk gemaakt van het fotoboek. Achterin zaten ook nog twee CD-Rom's vol met foto's: meer dan 500. Vanaf dat Yindee 1 jaar oud was, dus van ruim anderhalf jaar voordat wij hem voor het eerst zagen. We hadden het de dag ervoor al gemerkt, maar uit het fotoboek bleek het nogmaals: Chalutas moet een hele hechte band met Yindee hebben gehad. En behalve Chalutas en zijn tante was er nog een derde vrouw die vrijwilliger voor Yindee was geweest. |
|
Nadat we de plakboeken hadden gekregen werd ons ook een klein Boeddha-beeldje overhandigt. Het was van de tante van Chalutas en het diende voor het toekomstige geluk van Yindee. Meneer Pramote vond het daarna genoeg. Yindee bleef huilen, en daarom besloot hij de auto te halen en weg te gaan. Beter zou het toch niet worden. Kees nam hem op de arm en stapte samen de auto in. Het verdriet werd nog heviger, en Yindee was zich duidelijk bewust van de situatie. We reden de poort van het terrein door. Hij wees nog in de richting van het tehuis en een paar meter op de openbare weg werd het huilen minder. Even later was de energie op en was het huilen gestopt. Gelaten liet Yindee alles gebeuren. Hij kwam tot rust.
Een half uurtje later kwamen bij meneer Pramote thuis aan. Mevrouw Pramote kwam Yindee gelijk begroeten. Even een klein praatje in het Thais. Ook zij vond het een mooi jongetje. We gingen samen naar boven en deden hem zijn kleertjes uit. Die waren nog helemaal niet en zaten nog niet lekker. Even later zat hij in zijn T-shirtje op bed lekker te spelen met wat spulletjes die wij uit Nederland hadden meegenomen. Hij ontspande en begon lekker te spelen en ook weer wat te praten. Om 6 uur mochten we eten. Hij at lekker wat rijst en vlees mee en na afloop lekkere verse ananas. Na het eten gaan we nog even spelen, misschien een filmpje kijken, en dan lekker onze eerste nacht samen.
Veel foto's van vandaag hebben we niet, maar op de fotopagina een paar tijdens het eten.
