Adoptie
3 juli 2007 - rust in Hua Hin

index | vorige | volgende
 

Rust in Hua Hin

In Hua Hin is het rustig. In de stad zelf, omdat het in deze tijd van het jaar geen hoogseizoen is, maar ook met ons gezinnetje. Het begint al echt zo te voelen. Af en toe hebben we onze handen vol aan ons ventje. Het opvoeden is dus officieel begonnen. Ook Yindee tast de grenzen af en probeert te ontdekken hoever hij kan gaan. Af en toe is het echt een heel ontdeugend mannetje. En als echte vader schiet je dan niet in de lach, maar laat je hem door mamma even streng toespreken. Maar verder gaat alles prima. We wennen aan Yindee en hij waarschijnlijk aan ons. Kleine dingen gaan in grote stappen vooruit, zoals met de zindelijkheid. Vandaag (maandag) was iedere luier droog en gaf hij zelf al aan wanneer hij naar het toilet moest. Wij vinden: een hele prestatie! En nog steeds is het een heel vrolijk mannetje.

Biologieles
Ondertussen hebben we gisteren (zondag) even een lesje biologie gehad. Na het ontbijt besloten we lekker naar het strand te gaan. Het was weliswaar bewolkt, maar de temperatuur was zoals altijd boven de 30 graden en in Thailand is het dus altijd strandweer. We waren er even voor tienen en hadden onderweg nog even een setje strandspeelgoed voor Yindee gekocht. We hadden het strand bijna voor onszelf. Het was er erg rustig. Wat betreft toeristen dan. Aan de rand van het water niet. Het was eb, dus er stond een klein laagje water en af en toe een poeltje waarin het juist wel erg druk was. Kreeftjes van nog geen centimer groot, krabbetjes van een centimeter of vier en hier en daar een kleine kwal. En ook veel kleine visjes. Yindee speelde met zijn nieuwe strandspeeltjes. Binnen de kortste keren zat alles onder de modder en moest alles opgegraven worden. Rond half twaalf meende Kees zijn schouders toch wel te voelen. Gek, want het was helemaal bewolkt en het voelde niet warm aan. Een uurtje later op de hotelkamer stonden er voor de spiegel twee kreeften en een nog bruiner kereltje dan een week geleden, die blijkbaar nergens last van had. Een koude douche hielp al niet meer en afdrogen hoefde niet. Dan maar insmeren en heeeeel voorzichtig op bed gaan liggen. De les van vandaag: dichter bij de evenaar en met bewolking verbrand je al in twee uurtjes. Zelfs een dag later is het nog heel voorzichtig aankleden en zien we er nog steeds uit als super-toeristen. Behalve ons kleine mannetje. Die heeft het nog steeds naar zijn zin, en begint steeds meer te praten. Als we hem nou eens konden verstaan ...........

 
 

index | vorige | volgende